Υπάρχουν 4 Πράγματα  

Αναρτήθηκε από Vassilis Stranger

Μια νεαρή κυρία περίμενε
την πτήση της
στην αίθουσα αναμονής ενός
μεγάλου αερολιμένα.




Επειδή έπρεπε
να περιμένει
πολλές ώρες,
αποφάσισε να
αγοράσει ένα
βιβλίο για να
περάσει η ώρα.
Αγόρασε επίσης
κι ένα πακέτο
μπισκότα.





Κάθισε σε μια
πολυθρόνα, στην
αίθουσα VIP του
αερολιμένα, για να
διαβάσει με ησυχία.


Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.

Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα. Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε:
"Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!"



Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα.
Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.


Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε:

«Ααα... Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;"
Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό.




Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ
Ήταν πολύ πάρα πολύ θυμωμένη τώρα!
Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης.



Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό!




Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος...
Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της.



Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μ’ αυτήν,
χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας.




... ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μ’ αυτόν. Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει... ούτε να ζητήσει συγγνώμη."

Υπάρχουν 4 πράγματα

που δεν μπορείτε να ανακτήσετε.

Η πέτρα


... αφού ριχθεί.





Η λέξη......

... αφού ειπωθεί!




Η ευκαιρία...



... αφού χαθεί!





Ο χρόνος...



... αφού περάσει!

This entry was posted on Κυριακή, Νοεμβρίου 18, 2007 and is filed under . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom) .

3 σχόλια

Μμμμ! Από το πιο ανώδυνο στο πιο επώδυνο!Το πέρασες πολύ γλυκά ;-)
Αν και για την πέτρα,νομίζω ότι ανακτιέται εύκολα :-)
Και για την ευκαιρία θα μπορούσα να πω,ότι οι συγκυρίες είναι τόσο "μαγικές" που καμμιά φορά σου ξαναδίνουν την χαμένη ευκαιρία πίσω :-)
Εκεί όμως που θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου,είναι στη λέξη και στο χρόνο.Όμως και πάλι,δες το από τη θετική πλευρά τους:Όταν πεις "σ'αγαπώ" κάνεις τον άλλον να νιώσει τόσο όμορφα,που ακόμα και να το πάρεις πίσω,τουλάχιστον του χάρισες μια όμορφη ψευδαίσθηση.
Ο χρόνος,ακόμα κι αν γυρνούσε πίσω,θα επαναλαμβάνονταν τα ίδια ακριβώς πράγματα,οπότε καλύτερα που έχει γραμμική πορεία,τουλάχιστον για τη σύντομη ζωή μας :-))

φιλιά...ουπς!τα θέλω πίσω!!Τώρα όμως,τα 'στειλα..πάνε,δεν γυρίζουν ;-))

Διδακτικό αν και

πιστεύω στις ανακτήσεις.

Καλησπέρα! :)

@η ψυχη μου το ξερει:
Το θέμα είναι από ποια πλευρά το βλέπουμε, και κατά πόσο είναι οδυνηρό για μάς.
Φιλιά πολλά. (δεν είναι τα δικά σου, αυτά τα κράτησα.)

@Aggelos Spyrou:
Πολλές φορές οι ανακτήσεις είναι ψυχοφθόρες και δεν είναι πάντα εφικτές, κάτι θα αφήσουν πίσω τους που θα στο θυμίζουν.