Αξέχαστα Χρόνια  

Αναρτήθηκε από Vassilis Stranger

ΑΞΕΧΑΣΤΑ....

Ποιος δεν θα ήθελε να επιστρέψει στα χρόνια που:

* Τις σημαντικές αποφάσεις τις παίρναμε μέσω μίας πρακτικής... «αμπε-μπα-μπλομ»...

* Τα λάθη στη γραμματική διορθώνονταν απλά με το «σκίσε το χαρτί και γράφτο απ’ την αρχή!»

* Η χειρότερη τιμωρία και αγγαρεία ήταν να γράψεις εκατό φορές «Δε πρέπει να ξανα...»

* Οι διαφωνίες τελειώναν με «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί»

* «Έχω λεφτά», σήμαινε μόνο να μπορείς να αγοράσεις τσίχλες παίζοντας «τον μαγαζάτορα» ή ένα παγωτό στο διάλειμμα.

* Το να γεμίζεις μία σακούλα με βόλους ήταν αρκετό για να σε κρατήσει ευτυχισμένο όλο το απόγευμα.

* Δεν ήταν παράξενο να έχεις δύο ή τρεις «καλύτερους» φίλους/ες. «Είναι πολύ μεγάλος/η» αναφερόταν μόνο για όσους ήταν πάνω από 18 ετών.

* «Κλέφτες και Αστυνόμοι» ήταν ένα παιχνίδι μόνο για τα διαλείμματα... Και ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό να είσαι ο κλέφτης παρά ο αστυνόμος...

* «Δηλιωτηριώδης» αναφερόταν μόνο σε ένα είδος «εντόμου ή υγρού απαγορευμένου» και όχι σε ανθρώπους...

* Για να ταξιδέψει κανείς από τη Γη στον ουρανό, το μόνο που χρειαζόταν να κάνεις ήταν να γίνεις «αστροναύτης ή superman»...

* Το τέλειο ήταν να παίζεις ποδόσφαιρο χωρίς τέρμα ή βόλεϊ χωρίς δίχτυ και οι κανόνες δεν είχαν και πολύ σημασία...

* Το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί με το αντίθετο φύλο ήταν να σε έπιαναν παίζοντας το «γιατρό».

* «Έχει φέρει όπλο στο σχολείο» σήμαινε ότι σ’ έπιασαν να έχεις σφεντόνα...

* «Ο τελευταίος που θα φτάσει είναι χαζός!!!» ήταν η κραυγή που σ’έκανε να τρέχεις μέχρι που νόμιζες ότι θα σπάσει η καρδιά σου...

* Καμία στον κόσμο δεν ήταν πιο όμορφη από τη μαμά. Ήταν η μόνη που μ’ένα φιλί στο τραύμα σου σ΄έκανε αμέσως καλά...

* Ποτέ δεν έλειπε ένα νόμισμα κάτω από το μαξιλάρι, που στο άφηνε η «Καλή Νεράιδα» ως αντάλλαγμα για το δόντι που σου έπεσε. Ήσουν φυσικά σε άλλο κόσμο αν σου άφηνε χαρτονόμισμα.

* Πάντα ανακάλυπτες τις νέες σου ικανότητες εξαιτίας ενός «Βάζω στοίχημα ότι δεν μπορείς να...»

* Η απογοήτευση ήταν είσαι ο τελευταίος που θα έχεις επιλεχθεί για το θεατρικό του σχολείου.

* «Πόλεμος», σήμαινε μόνο να πετάς κομμάτια κιμωλίας και μπαλίτσες από χαρτί κατά τις «ελεύθερες ώρες»

* Οι «βόμβες νερού» ήταν το πιο μοντέρνο, έξυπνο και δυνατό όπλο που είχε εφευρεθεί.

* «Πόλεμος» ήταν κάτι που είχε συμβεί πριν γεννηθούμε και ποτέ δεν θα συνέβαινε ξανά...

* Τα παγωτά και τα φρούτα αποτελούσαν ομάδες βασικής διατροφής.

* Για να μετατρέψεις το ποδήλατό σου σε μία δυνατή «μηχανή» χρειαζόταν μόνο να βάλεις μία φιάλη κοντά στις ρόδες.

* Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να περνάς τα απογεύματα του Καλοκαιριού από το να παίζεις με τα παιδιά της γειτονιάς σου ή να περιμένεις να δεις τον γείτονα/γειτόνισσα που τόσο σε αγαπούσε να περνάει...

* Τα «μεγαλύτερα αδέρφια» ήταν τα χειρότερα βασανιστήρια, αλλά επίσης ήταν οι πιο δυνατοί και πιστοί προστάτες...

* Αν μπορείς να θυμηθείς τα περισσότερα απ’ όλα αυτά, τότε αυτό σημαίνει ότι έχεις πραγματικά ζήσει!!!

Μήπως χρειάζεται ένα διάλειμμα από την «Ενήλικη Ζωή» μας;

Να θυμάσαι πάντα ότι,

«Ημέρα που δεν γελάς... είναι μία χαμένη μέρα»

Τα 7 Θαύματα του Κόσμου  

Αναρτήθηκε από Vassilis Stranger


Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου».

Παρ’ ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες, οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν τα παρακάτω:

  1. Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου
  2. Το Taj Mahal
  3. Το Grand Canyon
  4. Το κανάλι του Παναμά
  5. Το Empire State Building
  6. Η Βασιλική του Αγ. Πέτρου
  7. Το Σινικό Τείχος

Ενώ μάζευαν τα γραπτά, ο δάσκαλος πρόσεξε ότι μια μαθήτρια δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο.

Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της.

Το κορίτσι απάντησε «Ναι, έχω λίγο πρόβλημα.

Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…»


Ο δάσκαλος είπε, «Πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει, για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε».

Το κορίτσι στην αρχή δίστασε, μα μετά διάβασε: Πιστεύω ότι τα Επτά Θαύματα του κόσμου είναι…

1. Να βλέπεις...
2. Να ακους...
3. Να αγγίζεις...
4. Να γεύεσαι...
5. Να αισθάνεσαι...
6. Να γελάς...
7. Και να αγαπάς.


Η ησυχία στην αίθουσα ήταν τέτοια που θα άκουγες και μια καρφίτσα αν έπεφτε. Τα πράγματα που παραβλέπουμε σαν απλά και συνηθισμένα και που τα παίρνουμε για δεδομένα, είναι πραγματικά τόσο εκπληκτικά και άξια θαυμασμού!





Μια μικρή υπενθύμιση:


Τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή δεν μπορείς να τα χτίσεις με το χέρι, ούτε να τα αγοράσεις.

" Μην είσαι τόσο απασχολημένος "



Σας χρωστάω μια μεγάλη συγνώμη, για την απουσία μου.

Αν και πέρναγα από όλες τις γειτονιές σας πάντα φευγαλέα, είχα την λαχτάρα να διαβάσω κάτι καινούργιο, όμως πολλές φορές δεν μπορούσα να γράψω κάτι.

Σας ευχαριστώ όλους.

ΥΓ. για την ανάρτηση: Τα λέω μπάς και τ'ακούσω και εγώ........

Vassilis Stranger